tekst - Paul Heyninck                                                                         muziek - Bob Dylan

Dit is nu m’n eigen versie.  Zonder bluf ...

maar dit is de beste Nederlandstalige versie.

 

Ik min je meer en meer

zijn je dagen eenzaam en vol leed
is heel de wereld voor jou kil en wreed
weet dan dat ik jou toch niet vergeet,                   

     ik min je meer en meer

 

zijn je avonduren lang en koud
en gaan er vrienden rond je in de fout
dan zou ‘k niet weten wat je tegenhoudt,                 

     ik min je meer en meer

 

ik weet dat jij nog niet beslissen kan, je echt verbinden wil je niet
maar je stem verraadt zo nu en dan grote twijfel en stil verdriet

 

kon ik maar alles nog eens overdoen, dan was er niets wat ik niet zou doen
om bij jou te zijn in elk seizoen en jou te minnen meer en meer

 

het stormt in mijn hart met windkracht tien, maar ‘k heb me nooit zo goed gevoeld
omdat mijn leven bruist als nooit voordien, de drive is lang nog niet bekoeld

 

‘k zou alles geven om je weer te zien
want ik zie je graag en bovendien
bij mij ben jij toch veilig en misschien                     

     min jij mij ook meer en meer

 

ik min je meer en meer