waar ben jij

 

wij waren jong en niet heel ervaren
maar wij weken geen dag van elkaar 
ik was geen groot veroveraar           
ik was jouw stille bewonderaar
jij was het liedje
ik speelde gitaar

 

jij was de strofe, ik het refrein     
als in een liedje dicht bij elkaar   
wij waren soms als pool en evenaar        
we hielden het soms bij een blik, bij een gebaar
maar toch waren we altijd begaan met elkaar

 

jij gaf m’n leven oneindig veel zin
jij was m’n vangnet en daar viel ik middenin
jij was m’n baken van licht en van vuur  
een stevig houvast van het eerste uur
jij was het einde en voor mij het begin

 

waar ben jij
waar ben jij
waarom toch ben jij weggegaan
woon jij in Rio of Portimâo of werd het voor jou
een enkele reis
Ispahaan ...?

 

 

tekst

Paul Heyninck