tekst en muziek: Paul Heyninck

Een puur nostalgisch lied ... Hier passeert een heel leven ...

 

Wij waren mannen

in negentienachtenvijftig ging de wereld voor ons open
met de wereldexpositie en z’n ijzer-molecule
we konden toen niet eens een kleine auto kopen
en we keken televisie bij onze nonkel Jules

 

in ijzig koude winters hielden wij ons struis en kloek
we gingen naar de scouts en naar de kerk en naar de school
met rood-bevroren billen in fluwelen korte broek
met een zelfgebreide sjaal en een ruitjes-kamizool

 

te voet naar Scherpenheuvel was een echte bedevaart
op de kermis : smoutebollen of een grote suikerspin
en in de botsautokes was het stoerdoen uiteraard
en we dronken op onze eerste fuif onze eerste cola-gin

          want … wij waren mannen, wij waren mannen
          we wisten wat we wilden want wij waren van “De Gilde van de Echte Mannen”

 

we dansten in cafés op al de liedjes van Chuck Berry
we waren zot van jive en swing en van hemels-helse rock
we kozen op de jukebox voor The Platters en Bill Haley
en voor al de hits van Elvis en voor “Rock around the clock”

 

we moesten nog naar ’t leger, 12 maanden discipline
het was heel ver in Duitsland met die boemel-DVT
we vulden onze dagen met alcohol en nicotine
we liepen wacht met scherp of waren altijd van corvée

 

we dachten dikwijls: ”Kust ze !” en “Krijg de cholera !”
want we hadden echt wel heimwee, maar dan schreven we een brief
naar de vrienden in ons dorp en af en toe naar pa en ma
maar de mooiste, warme brieven waren toch wel voor ons lief

          want … wij waren mannen, wij waren mannen
          we wisten wat we wilden, want wij waren van “De Gilde van de Echte Mannen”

de liefde voor de club daar ging voor ons niks boven
naar het bal tot vijf uur ’s morgens en dan met een houten kop
naar het voetbalveld om ons gratis uit te sloven
en na een ijskoud douchke voelden wij ons toch weer top

 

de dodentocht in Bornem was uniek om te ervaren
iedereen verklaarde ons geschift en ook nog eens goed zot
met tenen zonder nagels en voeten vol met blaren
zo bereikten we de meet ‘total loss’ en stikkapot

          want … wij waren mannen, wij waren mannen
          we wisten wat we wilden, want wij waren van “De Gilde van de Echte Mannen”