De ouders

tekst : Anton Van Wilderode
muziek : Paul Vagant

De ouders enkel bleven om te treuren
in hun geledigd huis van vroeger achter
waar zij de wederkeer der zoons verwachtten.
Toen geen terugkwam sloten zij de deuren
en liepen met verdrietige gedachten
de wegen westwaarts door de zomernachten.

Hun starlings ijlgeschreide ogen zagen
de dorpen nauwelijks waarlangs zij kwamen
en niet de kinderen met andere namen,
rumoerend achter toegegroeide hagen.
Berichten die zij gaandeweg vernamen,
verzwegen zij voergoed alleen en samen.

Hun zoons waren niet langer meer soldaten
maar knapen uit de ongeschonden dagen
met vrolijkheden en geringe vragen,
scholieren later heerlijk uitgelaten
en jongemannen die met welbehagen
hun veel te mooie uniformen dragen.

Een stad voorbij, een lange weg ten einde,
hielden de ouders stil - ze waren node
en voor de toekomst niets dan echtgenoten
die keken naar de weerschijn van de weide
waar op een groeizaam zomerbed van zoden,
de zerken lagen van de jonge doden.

En bleven doodstil staan, armen en handen
aaneengesloten zonder holten tegen
hun langzaam lichaam, monden moegezwegen,
gereed om zonder adem te verzanden,
om steen te worden, knielend neergezegen
onder de lafenis van lange regen.